Historia i charakterystyka toru Circuit of the Americas w USA. Dane techniczne i schemat toru Circuit of the Americas w Teksasie. Wyścigi F1 o GP USA na Circuit of the Americas w Austin. Najszybsze okrążenia toru Circuit of the Americas.
Historia i podstawowe informacje o torze Circuit of the Americas w USA
Gdy tor Indianapolis wypadł z kalendarza Formuły 1 po sezonie 2007, to brak wyścigu w Stanach Zjednoczonych był sporym problemem dla całego sportu. Amerykański biznesmen Tavo Hellmund w 2007 roku rozpoczął starania o budowę nowoczesnego toru wyścigowego w Teksasie, a także organizację wyścigów F1 na nim. W tamtym roku narysował na serwetce podczas grilla ogólny szkic toru, który pokrył się w 90% z ostatecznym projektem. Hellmund pozyskał do współpracy dwóch inwestorów Bobby’ego Epsteina i Reda McCombsa, co umożliwiło mu doprowadzenie projektu do końca. W maju 2010 roku ogłoszono podpisanie dziesięcioletniej umowy na organizację wyścigów F1 od sezonu 2012. Dwa miesiące później na konferencji prasowej potwierdzono konkretną lokalizację obiektu. Jest nią licząca 3,6 km² działka w pobliżu Austin w Teksasie. Pod koniec 2010 roku finalny projekt toru został przesłany do FIA, a sama budowa ruszyła 31 grudnia 2010 roku.
Z powodu różnych problemów prace budowlane przeciągnęły się o kilka miesięcy i zakończyły we wrześniu 2012 roku. Tor został zbudowany w całości z prywatnych pieniędzy. Nie podano nigdy konkretnych łącznych wydatków, ale te były szacowane na 300 do 450 mln $. Budowa jak i przygotowania do debiutu w Formule 1 były burzliwe. Bernie Ecclestone groził zerwaniem umowy, Stan Teksas groził, że nie będzie jednak finansował opłaty licencyjnej, był także wewnętrzny konflikt wśród inwestorów. Ostatecznie problemy udało się rozwiązać, a pierwszy wyścig o GP USA rozegrano w listopadzie 2012 roku. Wewnętrzny konflikt wśród inwestorów otarł się o sąd, a jego skutkiem było wykupienie udziałów Tavo Hellmunda przez Bobby’ego Epsteina i Red McCombs, którzy pozostali właścicielami. Bobby Epstein pełni funkcję szefa toru od tego czasu. Tavo Hellmund po wycofaniu się z projektu w Teksasie doprowadził do powrotu GP Meksyku do kalendarza Formuły 1.
Tor Circuit of the Americas poza podstawową konfiguracją stosowaną w głównych seriach wyścigowych, ma jeszcze dwa krótsze układy. Istnieje możliwość wytyczenia dwóch osobnych nitek i niezależne ich wynajmowanie. Jedna ze skróconych nitek nazywana National jest wykorzystywana do wyścigów serii dysponujących znacznie wolniejszymi samochodami. Tor posiada najwyższe homologacje od FIA i FIM, a więc może organizować wyścigi Formuły 1 oraz MotoGP. Organizowane są na nim również m.in. zawody IndyCar i NASCAR. Odbywają się tam także różne pokazowe zawody. Na torze powstało boisko piłkarskie na którym swoje mecze rozgrywają lokalne drużyny w piłkę nożną i rugby. Jest tam również amfiteatr w którym odbywają się koncerty. Ogółem cały kompleks jest wielofunkcyjny i wynajmowany z różnych powodów, co powoduje, że przynosi zyski właścicielom. Planowane są dalszej inwestycje, aby cały kompleks był wykorzystywany cały rok. W ostatnich latach szczególnie dbano o poprawienie infrastruktury dla kibiców.
Schemat toru Circuit of the Americas w Austin
Charakterystyka toru Circuit of the Americas w USA
Układ toru Circuit of the Americas jest powszechnie chwalony przez kierowców i obserwatorów, bo jego nitka jest zróżnicowana, zapewnia dobre miejsca do wyprzedzania oraz ciekawe zakręty. Tor został zaprojektowany przez Hermanna Tilke, ale nie on był pomysłodawcą samej nitki. Ogólny układ tego toru w 90% pokrywa się ze szkicem jaki Tavo Hellmund narysował w 2007 roku na serwetce. Hellmund dopracował go potem z Kevinem Schwantzem, a następnie ekipa Hermanna Tilke wykonała ostateczny projekt. Fragmenty toru w Austin były wzorowane na istniejących zakrętach z innych obiektów. Nie zostały one skopiowane w 100%, ale da się zauważyć bardzo wyraźne inspiracje, z czym w trakcie budowy nikt się nie krył. Pierwszy zakręt z dużym podjazdem to inspiracja torem Red Bull Ring, zakręty 3 – 6 są wzorowane na sekcji Maggots – Becketts z Silverstone, zakręty 12 – 15 to odpowiednik sekcji stadionowej z Hockenheimring, a zakręty 16 – 18 to nieco mniej ekstremalna wersja zakrętu numer osiem z Turcji. Sekcja bardzo szybkich zakrętów 2 – 7 jest pokonywana przez bolidy F1 ze średnią prędkością ponad 250 km/h na dystansie około 800 metrów. Zakręty numer 16 – 18 są przejeżdżane z gazem w podłodze i są wzorowane na cztero-wierzchołkowym zakręcie w Turcji, ale w USA ta sekcja jest znacznie mniej wymagająca, bo prędkość na jej początku jest niższa. W pierwszym zakręcie na dystansie 200 metrów tor podnosi się o niecałe 30 metrów. Konfiguracja tego zakrętu zapewnia kilka możliwych linii przejazdu.
Tor Circuit of the Americas jest jednym z najlepszych w całym kalendarzu F1 jeśli chodzi o możliwości wyprzedzania. Najłatwiej o skuteczny atak na rywalu jest na końcu liczącej 1,15 km prostej zakończonej mocnym hamowaniem. Dobre miejsce jest również w zakręcie numer jeden. W wyścigach F1 dochodziło do skutecznych ataków także w zakrętach numer 11, 15 i 20. Starty do wyścigów są ciekawe, bo kierowcy muszą podjechać do zakrętu numer jeden, który jest bardzo szeroki.
Problemem i wyzwaniem na tym torze jest nierówna nawierzchnia, której stan z roku na rok ulega zmianie. Była ona kilkukrotnie modernizowana, ale nigdy nie udało się w całości rozwiązać tego problemu. Aktualnie na torze są fragmenty czterech różnych rodzajów asfaltu. Według ekspertów jedynie wymiana całej nawierzchni razem z podbudową i wykonanie jej od nowa pomogłoby rozwiązać problemy, ale taka inwestycja jest zbyt droga i zbyt długotrwała. Bolidy F1 wykorzystujące efekt przypowierzchniowy są bardzo wrażliwe na nierówną nawierzchnię i zmiany prześwitu, dlatego poradzenie sobie z nierównościami będzie kluczowym zadaniem.
Pirelli na tor w Austin przywozi trzy środkowe mieszanki ogumienia. Zbalansowany układ nitki toru, sprawia że wymagania postawione przed oponami są umiarkowane. Opony poddawane są największemu obciążeniu w pierwszym sektorze. Tor cechuje się wysokim tempem ewolucji nawierzchni w trakcie weekendu wyścigowego. Zespoły muszą wziąć pod uwagę, że fragmenty nawierzchni są regularnie zmieniane i oferują zmienną przyczepność. Wyścigi F1 są zwykle pokonywane ze strategią jednego lub dwóch pit-stopów. Z uwagi na łatwość wyprzedzania, opłaca się dodatkowo zjeżdżać po nowe opony.
Wyścigi F1 na torze w Austin rozgrywane są w październiku lub listopadzie, a to oznacza zmienną pogodę. Zdarzały się upalne weekendy, ale najczęściej temperatury nawierzchni nie przekraczają 40 stopni Celsjusza, często w czasie weekendu padał deszcz, bywały również mgły o poranku.na torze w Austin rzadko dochodzi do poważnych problemów, które powodują wyjazd samochodu bezpieczeństwa. Tylko jeden z pięciu ostatnich wyścigów był przerwany wyjazdem SC. Tor ma duże, bezpieczne pobocza.
Dane techniczne toru Circuit of the Americas w USA
Długość nitki toru: 5,513 km
Liczba okrążeń wyścigu F1: 56
Dystans wyścigu F1: 308,405 km
Liczba zakrętów: 20 (w tym 11 lewych i 9 prawych)
Kierunek jazdy: przeciwnie do ruchu wskazówek zegara
Przewyższenie: 30,9 m
Najdłuższa prosta: 1,15 km
Pojemność trybun: ponad 150 000 miejsc
Maksymalne przeciążenie w F1: 4,1 G w zakrętach numer 5
Długość alei serwisowej, gdzie obowiązuje ograniczenie prędkości: 414 metrów
Liczba stref DRS: dwie, między zakrętami 11 i 12 oraz między zakrętami 20 i 1 z osobnymi punktami detekcji
Odległość od pierwszego pola startowego do pierwszego zakrętu po starcie: 345 metrów
Przyczepność limitowana na: przedniej osi „front limited”
Procent wyścigów z wyjazdem samochodu bezpieczeństwa w ostatnich pięciu edycjach zawodów F1 (sezony 2018 – 2023): 20%
Najszybsze okrążenia na torze Circuit of the Americas w Stanach Zjednoczonych
Najszybsze okrążenia na torze Circuit of the Americas. Główna konfiguracja tego obiektu nie uległa żadnym zmianom od otwarcia w 2012 roku. Modyfikacje toru dotyczyły jedynie wymiany nawierzchni i krawężników.
Najlepszy czas uzyskany w kwalifikacjach – 1:32,029 – Valtteri Bottas – Mercedes – 2019 rok
Najlepszy czas uzyskany w wyścigu (oficjalny rekord toru) – 1:36,169 – Charles Leclerc – Ferrari – 2019 rok
Informacje o torze Circuit of the Americas od Pirelli
Pirelli określa charakterystykę każdego toru w kalendarzu Formuły 1 w skali od 1 do 5, gdzie 1 oznacza najmniej, a 5 najwięcej. Te liczby określane są na przestrzeni całego sezonu, a więc np. w przypadku poziomu docisku aerodynamicznego tor Monza dostaje w tej skali 1, a tor Hungaroring 5.
Trakcja: 4
Hamowanie: 3
Przeciążenia boczne: 4
Obciążenie opon: 4
Poziom docisku aerodynamicznego: 4
Wyścigi Formuły 1 na torze Circuit of the Americas w USA
Historia wyścigów Formuły 1 w Stanach Zjednoczonych jest długa i bogata. W tym kraju zawody F1 organizowano na dwunastu różnych torach. Obiekt Circuit of the America przejął rolę stałego gospodarza GP USA w 2012 roku na mocy dziesięcioletniej umowy zawartej w maju 2010 roku. Jest to pierwszy stały tor wyścigowy wybudowany w USA w celu organizacji wyścigów F1. Poprzednie wyścigi organizowano na istniejących torach lub tymczasowych obiektach w miastach. Tor w Teksasie powstał z prywatnych pieniędzy, ale promotorowi udało się zapewnić 25 mln $ corocznej dopłaty od stanu Teksas na rzecz opłaty licencyjnej. Te pieniądze są niezbędne, aby wyścig mógł być organizowany i zapewniał właścicielom zyski.
Obecna umowa organizację GP USA została podpisana w lutym 2022 roku i obowiązuje do końca sezonu 2026. Od kilku lat wyścigi na torze COTA są frekwencyjnymi sukcesami i przynoszą spore zyski dla właścicieli toru.
Charakterystyki, dane techniczne i schematy innych torów z kalendarza Formuły 1 znajdziecie na blogu pod tym linkiem w specjalnej kategorii artykułów.
