Historia i charakterystyka toru Circuit Paul Ricard we Francji. Dane techniczne i schemat toru Paul Ricard. Wyścigi Formuły 1 o GP Francji na torze Circuit Paul Ricard. Dlaczego nazywa się go najlepszym torem testowym na świecie?
Tor Circuit Paul Ricard we Francji – historia i charakterystyka
Francuski biznesmen Paul Ricard, który osiągnął sukces w branży alkoholowej, w 1969 roku wybudował tor swojego imienia w miejscowości Le Castellet na południu Francji. Tor został oficjalnie otwarty w 1970 roku i w kolejnych latach gościł wiele serii wyścigowych, w tym 14 razy Grand Prix Francji Formuły 1. Już wtedy był to jeden z najbezpieczniejszych torów na świecie, a dzięki nowoczesnej infrastrukturze i dobremu położeniu stał się popularnym obiektem testowym w okresie zimowym. Obok toru powstał pas startowy dla małych samolotów, co jeszcze zwiększyło jego atrakcyjność.
Po śmierci właściciela tor został kupiony przez Berniego Ecclestone’a. Został włączony do skomplikowanej sieci jego spółek w rajach podatkowych kontrolowanych przez rodzinny fundusz powierniczy. Po rozwodzie tor trafił do jego byłej żony Slavici, która obecnie jest jego właścicielem poprzez jedną ze swoich spółek. Pojawiały się głosy na początku 2020 roku, że chce go sprzedać, ale zostało to zdementowane. Tor przynosi zyski, bo regularnie coś się na nim dzieje i jest wynajmowany. Bernie Ecclestone zmienił go w bardzo nowoczesny tor testowy: Paul Ricard High Tech Test Track, ale po kilkunastu latach zmieniono jego nazwę na obecną: Circuit Paul Ricard. Bardzo rozbudowano zaplecze i tor jest jednym z najlepiej wyposażonych na świecie. Posiada m.in. system sztucznego nawadniania, a jego fragment może być sztucznie podgrzewany.
Tor Paul Ricard oferuje 247 różnych konfiguracji. Dobre położenie, prywatne lotnisko i zróżnicowane zakręty sprawiają, że regularnie odbywają się na nim testy. Organizowanych jest na nim co roku również wiele wyścigów różnorodnych serii. Licząca 1,8 km prosta Mistral wyróżnia się na tle innych torów wyścigowych, ale obecnie niemal zawsze wykorzystywana jest jej wersja z szykaną w środku. Po tej prostej jest przejeżdżany z gazem z podłodze zakręt Signes, który bolidy F1 pokonują z prędkością 300 km/h. Kibice kojarzą go jednak głównie z powodu kolorowych pasów na poboczach.
Schemat toru Circuit Paul Ricard we Francji
Dane techniczne toru Circuit Paul Ricard we Francji
Tor Paul Ricard jest doskonale znany wszystkim kierowcom i zespołom, bo organizowanych jest tam wiele sesji testowych oraz wyścigów wszelkich kategorii. Niższe serie wyścigowe używają czasami innych konfiguracji, ale charakterystyka tego obiektu jest wszystkim znana. Jest to znakomity tor do testów, bo oferuje wiele zróżnicowanych zakrętów i konfiguracji. Tor w obecnej konfiguracji niezbyt sprawdza się w wyścigach F1. Da się na nim wyprzedzać, ale jego charakterystyka uwypukla różnice między samochodami i zwykle stawka bardzo się rozjeżdża. Jest to obiekt z wysokim zużyciem paliwa, na którym nie opłaca się często zmieniać opon, bo aleja serwisowa jest bardzo długa. Dlatego kierowcy celują w strategię jednego pit-stopu. Bardzo trudno rozbić samochód na barierach, bo te są daleko od linii jazdy.
Wyzwaniem na Paul Ricard zwykle są bardzo wysokie temperatury oraz silny wiatr. Prosta Mistral zawdzięcza swoją nazwę wiatrowi, który tam wieje. Tor jest położony blisko Morza Śródziemnego i na wyżynie (ponad 400 metrów n.p.m.), przez co podmuchy wiatru bywają bardzo silne.
Ze względu na swoje pobocza tor jest wyjątkowy w skali świata. Różnokolorowe pasy mają za zadanie spowolnić samochody nad którymi kierowca utracił kontrolę. W zależności od koloru różnią się one szorstkością i przyczepnością, więc wypadnięcie poza tor i przejazd po czerwonych pasach oznacza bardzo często uszkodzenie opon, bo czerwone pasy są bardzo szorstkie. To złoty środek na posiadanie szerokich i bezpiecznych poboczy, a z z drugiej strony takich, które karzą za szerokie wyjazdy.
Długość nitki toru: 5,842 km
Liczba okrążeń wyścigu F1: 53
Dystans wyścigu F1: 309,69 km
Liczba zakrętów: 15 (w tym 6 lewych i 9 prawych)
Kierunek jazdy: zgodnie z ruchem wskazówek zegara
Przewyższenie: 30,4 m
Najdłuższa prosta: 1,0 km
Pojemność trybun: 65 000 miejsc
Maksymalne przeciążenie w F1: 4,9 G w zakręcie numer 11
Długość alei serwisowej, gdzie obowiązuje ograniczenie prędkości: 415 metrów
Liczba stref DRS: dwie, między zakrętami 7 i 8 oraz 15 i 1
Odległość od pierwszego pola startowego do pierwszego zakrętu po starcie: ponad 400 metrów
Najszybsze okrążenia na torze Circuit Paul Ricard we Francji
Układ głównej nitki toru Circuit Paul Ricard ulegał w historii pewnym zmianom. Dlatego rekordy dla niej liczą się od nowa od 2018 roku i powrotu Formuły 1 na wyścig o GP Francji. Od tego momentu układ głównej nitki nie uległ zmianie, ale wymieniono nawierzchnię i zmodyfikowano nachylenia wybranych zakrętów.
Najlepszy czas uzyskany w kwalifikacjach – 1:28,319 – Lewis Hamilton – Mercedes – 2019 rok
Najlepszy czas uzyskany w wyścigu (oficjalny rekord toru) – 1:32,740 – Sebastian Vettel – Ferrari – 2019 rok
Informacje o torze Circuit Paul Ricard od Pirelli
Pirelli określa charakterystykę każdego toru w kalendarzu Formuły 1 w skali od 1 do 5, gdzie 1 oznacza najmniej, a 5 najwięcej. Te liczby określane są na przestrzeni całego sezonu, a więc np. w przypadku poziomu docisku aerodynamicznego tor Monza dostaje w tej skali 1, a tor Hungaroring 5.
Trakcja: 3
Hamowanie: 3
Przeciążenia boczne: 4
Obciążenie opon: 4
Poziom docisku aerodynamicznego: 3
Wyścigi Formuły 1 na torze Circuit Paul Ricard we Francji
Formuła 1 po raz pierwszy rywalizowała na torze Paul Ricard w 1971 roku. Początkowo ten obiekt był wymiennym gospodarzem GP Francji razem z torem Dijon. Następnie od 1985 roku przez pięć sezonów był jedynym gospodarzem. Łącznie w latach 1971 – 1990 odbyło się 14 wyścigów o GP Francji na Circuit Paul Ricard. Początkowo korzystano z pełnej pętli tego obiektu (bez szykany na prostej Mistral), a pod koniec z nitki krótszej o dwa kilometry. GP Francji powróciło na ten obiekt w 2018 roku na mocy pięcioletniego kontraktu, który udało się podpisać dzięki wsparciu lokalnych samorządów. Promotor tego wyścigu bardzo chce kontynuować umowę z Liberty Media, ale nie ma gwarancji, że tak się stanie. Tor nie jest dobrze odbierany przez kibiców, frekwencja na trybunach nie było duża, a teraz władze F1 mają innych kandydatów do organizacji wyścigów.
Charakterystyki, dane techniczne i schematy innych torów z kalendarza Formuły 1 znajdziecie na blogu pod tym linkiem w specjalnej kategorii artykułów.
