Historia i charakterystyka toru Marina Bay Street Circuit w Singapurze. Dane techniczne i schemat toru ulicznego w Singapurze. Wyścigi Formuły 1 o GP Singapuru na torze Marina Bay Street Circuit. Najszybsze okrążenia toru w Singapurze.
Historia i podstawowe informacje o torze Marina Bay Street Circuit w Singapurze
W listopadzie 2007 roku Bernie Ecclestone ogłosił zawarcie umowy na organizację wyścigów o GP Singapuru. To niewielkie i bardzo bogate Miasto-państwo przez pewien czas zabiegało o dołączenie do Formuły 1. W tamtym okresie do kalendarza dołączyło kilka nowych azjatyckich torów. Singapur jako jedyny przygotował uliczny obiekt, który dodatkowo był wyposażony w sztuczne oświetlenie, jako jedyny w tamtym czasie w F1. Projekt toru przygotował Hermann Tilke, ale został on zmodyfikowany przez firmę KBR, nie jest to więc w pełni autorski projekt słynnego architekta. Debiut wyścigu w 2008 roku był dużym sukcesem frekwencyjnym i finansowym, a Singapur szybko stał się jednym z najbardziej rozpoznawalnych wyścigów w Formule 1. W Singapurze zawsze pojawia się wielu gości biznesowych, a zespoły prowadzą rozmowy ze sponsorami. Singapur od początku bardzo mocno postawił na ofertę rozrywkową, organizując przy okazji wizyty F1 wiele koncertów.
Oryginalny układ toru Marina Bay Street Circuit stosowano w latach 2008 – 2012. Przed sezonem 2013 zmieniono szykanę Singapore Sling, która była znakiem rozpoznawczym toru, ale jednocześnie miejscem zbyt niebezpiecznym, gdzie dochodziło do wielu kraks. Mniejsze zmiany w układzie toru wprowadzano przed sezonami 2015 i 2018. W 2023 roku wprowadzono największe zmiany w konfiguracji obiektu wymuszone prowadzonymi w mieście pracami budowlanymi. Wyłączono z użytkowania „The Float @ Marina Bay”, czyli bardzo dużą trybunę, obok której przebiegała nitka toru. W tym miejscu powstanie „NS Square”, czyli wielofunkcyjny obiekt sportowo-rozrywkowo-kulturalny. Prace budowlane mają się zakończyć w 2027 roku, więc później tor powinien doczekać się kolejnej zmiany konfiguracji i częściowego powrotu do tej znanej z 2022 roku.
GP Singapuru było pierwszym wyścigiem F1 rozgrywanym po zmroku. Singapur został pionierem jeśli chodzi o przygotowanie oświetlenia (ponad 1600 masztów) spełniającego wymogi bolidów F1, a także transmisji telewizyjnej. Na rozwiązaniach stosowanych w Singapurze wzorowały się później inne tory. W ostatnich latach wymieniono wszystkie lampy na energooszczędne rozwiązania LED. Maszty oświetleniowe cały czas są zasilane generatorami na paliwo diesla, ale do 2028 roku wszystkie mają być zasilane na hydrorafinowanym olejem roślinnym.
Tor uliczny Marina Bay Street Circuit jest używany tylko raz do roku podczas wizyty Formuły 1. Budynek boksów jest stałą konstrukcją, na cały rok pozostają również krawężniki w okolicy prostej startu / mety. Reszta obiektu wymaga szerokich prac budowlanych: budowa trybun, barier itp. Kilka lat temu organizatorzy podawali, że w przygotowanie toru w różnym stopniu zaangażowanych jest 25 000 osób. Specyfika toru ulicznego oznacza, że co roku mogą być wprowadzane drobne zmiany w otoczeniu, regularnie wymieniane są fragmenty nawierzchni. W 2023 roku wprowadzono piątą konfigurację toru, ale tylko na kilka lat, bo po zakończeniu inwestycji „NS Square” w 2027 roku tor ma wrócić do starego układu. W 2025 roku dokonano zmiany pomiaru nitki toru, która jest o 13 metrów krótsza, ale tylko na papierze, bo jej układ nie uległ zmianie.
Schemat toru Marina Bay Street Circuit w Singapurze
Charakterystyka toru Marina Bay Street Circuit w Singapurze
Tor uliczny w Singapurze to jeden z najbardziej unikalnych obiektów w kalendarzu F1, bo szybka jazda po zmroku po krętym obiekcie jest wymagająca i efektowna. Zawodnicy podczas kwalifikacji często jeżdżą na prawdziwym limicie. Na przebieg wyścigów wpływ mają losowe wydarzenia, więc nigdy nie można być pewnym swojej sytuacji. Bolidy F1 w Singapurze są wyposażone w pakiety z maksymalnym dociskiem, bardzo ważna jest trakcja i przyczepność mechaniczna, a samochody muszą sobie dobrze radzić na krawężnikach i wybojach. Krótkie proste i trudne warunki pogodowe sprawiają, że zespoły muszą bardzo dbać o chłodzenie samochodów, często dochodzi z tego powodu do awarii. Niska średnia prędkość w połączeniu z częstymi wyjazdami samochodów bezpieczeństwa oznaczają, że wyścigi bardzo często trwają blisko dwie godziny. Zdarzały się również takie, gdy nie przejechano pełnego dystansu, bo przekroczono czas. Po zmianie konfiguracji w 2023 roku średnia prędkość wyraźnie wzrosła i nie ma już zagrożenia przekroczeniem limitu dwóch godzin czasu trwania wyścigu, ale za 2-3 lata ma powrócić dłuższa i wolniejsza konfiguracja.
Z uwagi na mnogość zakrętów i krótkie odcinki pokonywane z gazem w podłodze wyprzedzanie należy do trudnych. Na torze od 2024 roku są cztery strefy DRS, ale naprawdę dobre miejsca do wyprzedzania są dwa: zakręty numer jeden i siedem. Dojazd do pierwszego zakrętu po starcie to 290 metrów, więc bardzo niewiele, ale mimo to na starcie zwykle sporo się dzieje z powodu wyprofilowania początkowych łuków. Historycznie w Singapurze zdarzały się wyścigi z bardzo niewielką liczbą udanych manewrów, ale również takie gdy było ich kilkadziesiąt. Wszystko zależy od strategii i sytuacji topowych kierowców. Wyprzedzanie jest trudne w pojedynku porównywalnych bolidów. Jeżeli ktoś ma wyraźnie szybszy bolid lub świeższe opony, to powinien dość szybko pokonać rywala. W Singapurze zdarzały się sytuacje, że czołówka nadawała bardzo słabe tempo, aby oszczędzać opony i utrzymać strategię jednego pit stopu. Tylko w Singapurze taka strategia jest możliwa, w Monako nikt o tym nie myśli, bo tam zużycie opon nie jest istotnym czynnikiem. Marina Bay Street Circuit jest torem, gdzie najwięcej traci się czasu przez dodatkowe kilogramy wagi samochodu w całym kalendarzu.
Pirelli do Singapuru przywozi najbardziej miękkie mieszanki opon, bo jest to obiekt charakteryzujący się niskim zużyciem ogumienia (w 2025 roku nie skorzystają z nowej mieszanki C6). Najbardziej obciążone są opony na tylnej osi z powodu wielu przyśpieszeń na wyjściach z wolnych zakrętów. Wysokie temperatury i niewiele prostych sprawiają, że największym problemem jest możliwe przegrzewanie ogumienia. Zmiana konfiguracji toru wprowadzona w 2023 roku sprawiła, że opony się mniej przegrzewają i łatwiej jest zachować je w dobrym stanie przez dłuższy dystans. Ewolucja przyczepności nawierzchni w trakcie weekendu jest bardzo duża. W 2025 roku ograniczenie prędkości w alei serwisowej zostało podniesione do 80 km/h, więc czas potrzebny na zmianę opon będzie krótszy. W poprzednich latach z powodu ograniczenia do 60 km/h i układu alei serwisowej traciło się najwięcej czasu na zmianę opon w całym sezonie. To może zachęcić kogoś do planowania wyścigu na dwa pit stopy. W Singapurze najważniejsza jest pozycja na torze, więc kierowcy domyślnie planują jazdę na jeden pit stop z wykorzystaniem opon pośrednich i twardych, wymaga to od nich zwykle zarządzania tempem. W razie neutralizacji warto zmienić opony, bo pozwala to jechać wyraźnie szybciej. Z powodu częstych neutralizacji kierowcy zwykle zmieniają opony dwa, a nawet trzy razy. Strategiczne podcięcie jest bardzo skuteczne, wielokrotnie dochodziło do zmian pozycji z powodu pit stopów.
Wyścigi w Singapurze rozgrywane są na przełomie września i października. Tor leży w strefie klimatu równikowego, co oznacza wysokie temperatury (około 30 stopni Celsjusza), bardzo wysoką wilgotność i częste opady deszczu. Sesje F1 rozgrywane są po zmroku (wyścig rusza o 20:00 czasu lokalnego), a wtedy szanse na opady najczęściej są już niewielkie. Co kilka lat zdarzają się deszczowe sesje, są to już niewielkie opady, pozostałość po wcześniejszych. Jest to najtrudniejszy pod względem fizycznym wyścig dla kierowców z powodu klimatu, długości i konieczności koncentracji na ulicznym torze po zmroku. Zdarzały się sytuacje, że kierowca tracił około 5 kg masy ciała w trakcie wyścigu.
Tylko podczas wyścigów w 2024 i 2025 roku nie doszło do wyjazdu samochodu bezpieczeństwa na tor w Singapurze. To wyjątki od reguły, bo w latach 2008 – 2023 podczas wcześniejszych 14. wyścigów SC na tor wyjeżdżał łącznie 24 razy. Podczas większości wyścigów były co najmniej dwie neutralizacje. Na żadnym innym torze w obecnym kalendarzu nie ma tak częstych neutralizacji. Wielokrotnie dochodziło także do wirtualnych neutralizacji.
Dane techniczne toru Marina Bay Street Circuit w Singapurze
Długość nitki toru: 4,927 km
Liczba okrążeń wyścigu F1: 62
Dystans wyścigu F1: 305,337 km
Liczba zakrętów: 19 (w tym 12 lewych i 7 prawych)
Kierunek jazdy: przeciwnie do ruchu wskazówek zegara
Przewyższenie: 5,3 m
Najdłuższy prosta odcinek przejeżdżany z pełnym gazem: 800 m*
Pojemność trybun: 80 000 miejsc**
Maksymalne przeciążenie w F1: 4,3 G w zakręcie numer 5
Długość alei serwisowej, gdzie obowiązuje ograniczenie prędkości: 405 metry
Liczba stref DRS: cztery, między zakrętami 5 i 7 oraz 19 i 1 z osobnymi punktami detekcji, a także między zakrętami 13 i 14 oraz 14 i 16 ze wspólnym punktem detekcji
Odległość od pierwszego pola startowego do pierwszego zakrętu po starcie: 290 metrów
Przyczepność limitowana na: tylnej osi „rear limited”
Procent wyścigów z wyjazdem samochodu bezpieczeństwa w ostatnich pięciu edycjach zawodów F1 (sezony 2019 – 2025): 60%
Liczba masztów oświetleniowych – około 1600 sztuk
* – Chodzi o odcinek między zakrętami 5 i 7.
* – Pojemność trybun wynosiła 100 000 miejsc, ale od 2023 roku z powodu wyłączenia największej trybuny na 27 000 miejsc została znacznie zmniejszona. W zamian pojawiły się nowe, ale znacznie mniejsze trybuny.
Najszybsze okrążenia na torze Marina Bay Street Circuit w Singapurze
Od 2023 roku obowiązuje nowy układ toru Marina Bay Street Circuit, więc wszystkie rekordowe czasy okrążeń są liczone od nowa. Zlikwidowanie czterech zakrętów w trzecim sektorze skróciło czasy okrążeń o niecałe dziesięć sekund. To piąta konfiguracja tego obiektu, a wprowadzone wtedy zmiany były największe z dotychczasowych.
Najlepszy czas uzyskany w kwalifikacjach – 1:29,158 – George Russell – Mercedes – 2025 rok
Najlepszy czas uzyskany w wyścigu (oficjalny rekord toru) – 1:33,808 – Lewis Hamilton – Ferrari – 2025 rok
Informacje o torze Marina Bay Street Circuit w Singapurze od Pirelli
Pirelli określa charakterystykę każdego toru w kalendarzu Formuły 1 w skali od 1 do 5, gdzie 1 oznacza najmniej, a 5 najwięcej. Te liczby określane są na przestrzeni całego sezonu, a więc np. w przypadku poziomu docisku aerodynamicznego tor Monza dostaje w tej skali 1, a tor w Monako 5.
Trakcja: 4
Hamowanie: 5
Przeciążenia boczne: 2
Obciążenie opon: 2
Poziom docisku aerodynamicznego: 5
Wyścigi Formuły 1 na torze Marina Bay Street Circuit w Singapurze
Formuła 1 zadebiutowała w Singapurze w 2008 roku, był to pierwszy wyścig rozgrywany po zmroku obecny w kalendarzu. Zainteresowanie wyścigiem wśród zwykłych kibiców oraz gości biznesowych od początku było bardzo duże. Dla Singapuru zawody F1 to znaczące wydarzenie, które promuje cały kraj, a także generuje bardzo duże lokalne przychody. Problemem od początku były jedynie niezwykle wysokie koszty organizacji. Uliczny, sztucznie oświetlony tor wymaga corocznego przygotowywania, a Singapur dodatkowo płacił jedną z najwyższych opłat licencyjnych. Początkowo łączne koszty organizacji wyścigu przekraczały 100 mln $, była to wtedy najwyższa wartość w kalendarzu. W kolejnych kontraktach udało się nieco ograniczyć koszty, ale wciąż pozostają one na bardzo wysokim poziomie: 80 – 90 mln $ rocznie.
Obecny kontrakt na organizację GP Singapuru został podpisany na początku 2022 roku i obejmuje siedem wyścigów, co oznacza że będzie obecny w kalendarzu Formuły 1 do 2028 roku włącznie.
Charakterystyki, dane techniczne i schematy innych torów z kalendarza Formuły 1 znajdziecie na blogu pod tym linkiem w specjalnej kategorii artykułów.
