Porównanie rekordowych okrążeń w kwalifikacjach i w wyścigach

Przez minione dwa sezony w Formule 1 jeździły najszybsze samochody pod względem tempa kwalifikacyjnego. Te bolidy nie były jednak najszybsze w historii w tempie wyścigowym. Jak wygląda to porównanie oraz jakie są perspektywy na 2019 rok?

W statystykach dotyczących F1 rozróżnia się dwa typy rekordowych czasów okrążeń. Za rekord toru uznaje się najszybsze okrążenie przejechane podczas wyścigu. Te czasy zwykle są bardziej oficjalne i przewijają się w różnych podsumowaniach. Problem z nimi jest taki, że podczas kwalifikacji osiągane są lepsze czasy okrążeń niż w wyścigach. W obecnej Formule 1, gdzie nie można tankować paliwa w czasie wyścigu, są hybrydowe silniki oraz specyficzne opony Pirelli nie da się nawet zbliżyć podczas wyścigu do tempa kwalifikacyjnego. W latach 2003 – 2005 mieliśmy bardzo szybkie samochody i wtedy ustanowiono wiele rekordowych czasów okrążeń. Wtedy można było tankować w czasie wyścigów, a to sprawiało, że tempo kwalifikacyjne i najlepsze okrążenia z wyścigów były zbliżone i zdarzało się, że to podczas wyścigów przejeżdżano najszybsze czasy okrążeń podczas weekendu.

W latach 2017 – 2018 mieliśmy bardzo szybkie samochody w tempie kwalifikacyjnym. Zmiana reguł technicznych sprawiła, że osiągane tempo było znakomite. Pod względem tempa kwalifikacyjnego były to najszybsze samochody w historii F1. Jednak pod względem tempa wyścigowego nie były to tak szybkie samochody, jak we wspomnianych w poprzednim akapicie latach. Bardzo dobrze widać te w przygotowanych przeze mnie tabelach.

Poniżej przygotowałem dwa zestawienia rozbijając rekordowe czasy okrążeń z kwalifikacji i wyścigów do osobnych tabel. Pod uwagę brałem tylko tory obecne w kalendarzu Formuły 1 w 2018 roku. W przypadku kilku obiektów podczas ich całej historii zmieniano układ toru. Po każdej tego typu zmianie należy liczyć rekordy od nowa. Ja brałem pod uwagę tylko konfiguracje z 2018 roku. Zmiany konfiguracji to problem, którego nie da się obejść w historycznych porównaniach. Każda zmiana układu toru (nawet bardzo drobna) wpływa na to jak szybko można na danym obiekcie pojechać. W poniższych tabelach zobaczycie, że na pewnych torach, gdzie nie zmieniano konfiguracji mamy rekordowe tempo kwalifikacyjne z 2018 roku, ale wyścigowe z roku 2004.

Najlepsze kwalifikacyjne czasy okrążeń na torach obecnych w kalendarzu F1 w 2018 roku

Jak widać w powyższej tabeli, to w 2018 roku ustanowiono kwalifikacyjne rekordy aż na 19 z 21 torów obecnych w kalendarzu Formuły 1. Nie udało się tego zrobić tylko na dwóch obiektach w Baku oraz na Suzuce. W przypadku japońskiego toru zawodnikom F1 przeszkodziła pogoda, w sobotę padał przelotny deszcz i nie dało się pojechać na 100% i poprawić rekordu mimo, że taki potencjał był. W przypadku toru w Azerbejdżanie nie udało się poprawić rekordowego czasu z uwagi na problemy z rozgrzewaniem opon. Ten wyścig otrzymał wcześniejszą datę w kalendarzu przez co panowały niższe temperatury. To mocno utrudniło zadanie z oponami i nie dało się pojechać szybciej niż rok wcześniej.

Na wszystkich torach ustanowiono kwalifikacyjne rekordy w latach 2017 – 2018, więc można bez cienia wątpliwości powiedzieć, że w minionych dwóch sezonach w Formule 1 były najszybsze samochody pod względem tempa kwalifikacyjnego. Rozbijając rekordy na zespoły to 12 z nich należy do Mercedesa, siedem do Ferrari, a dwa do Red Bulla. Pod względem kierowców najlepszy jest Hamilton – 10 rekordów, a za nim plasują się: Vettel – 6 rekordów, Bottas i Ricciardo po dwa rekordy oraz Raikkonen – jeden rekord.

Warty dodatkowego komentarza jest rekord kwalifikacyjny ustanowiony w 2018 roku na torze Monza. Kimi Raikkonen przejechał najlepsze okrążenie jadąc ze średnią prędkością 263,588 km/h. To jest największa średnia prędkość podczas jednego okrążenia w kwalifikacjach w całej historii Formuły 1. To jest istotne, bo dawniej w F1 były tory, których układ predestynował do osiągania większej średniej prędkości.

Najlepsze czasy okrążeń z wyścigów na torach obecnych w kalendarzu F1 w 2018 roku

Pierwszy rzut oka na tabelę z rekordowymi czasami z wyścigów pokazuje, że wiele rekordów pochodzi z lat 2004 – 2005. To jest właśnie różnica w budowie samochodów i regułach technicznych o której wspomniałem na początku tego wpisu. Na marginesie dodam, że w kilku przypadkach kierowcy byli naprawdę bardzo blisko (zbliżali się na kilka dziesiątych sekundy) poprawienia tych rekordów w latach 2017 – 2018. Były to sytuacje w których zawodnik dysponujący szybkim samochodem zjeżdżał pod koniec wyścigu po nowe opony. Taki scenariusz to jedyny sposób, aby w obecnej F1 móc powalczyć o rekordy w wyścigach.

W kalendarzu F1 w 2018 roku było dziesięć torów, których układ nie uległ zmianie w porównaniu do lata 2003 – 2005. Na każdym z nich były jednak przez minione lata wprowadzane drobne zmiany np. wyższe krawężniki, szersze pobocza, czy asfalt na poboczach. To wszystko wpływa na to jak szybko można na danym torze pojechać. Podstawowy układ był jednak taki sam. Tylko na dwóch z dziesięciu takich obiektów (Red Bull Ring i Interlagos) udało się poprawić rekord w tempie wyścigowym w latach 2017 – 2018. Widzimy więc tutaj, że samochody z lat 2003 – 2005 pod względem tempa wyścigowego były najszybsze w historii.

Rekordowe czasy okrążeń w wyścigach w dwóch ostatnich latach zostały ustanowione na torach, które pojawiły się w kalendarzu po 2005 roku lub których układ w ostatnich latach uległ zmianie i nie można ich porównać do wspomnianego okresu. W tym gronie jest jeden wyjątek: rekord na torze Yas Marina. Sebastian Vettel ustanowił go w 2009 roku, a przyczyną jest fakt, że to był jedyny sezon z tankowaniem w czasie wyścigów w którym odbył się wyścig na tym obiekcie.

Warto jeszcze zwrócić uwagę na Lewisa Hamiltona. Brytyjczyk jest specjalistą od kwalifikacji i ma najwięcej rekordów, ale do niego należą tylko dwa rekordy w wyścigach. On zwykle jedzie na prowadzeniu i nie ma powodu, aby pod koniec zjeżdżać po nowe opony i próbować jechać bardzo szybko. To jest przeciwieństwo sytuacji, gdy w F1 było tankowanie. Dlatego Michael Schumacher wywalczył aż 77 najszybszych okrążeń w wyścigach (szczegóły) oraz wciąż należą do niego rekordowe czasy na czterech torach.

Perspektywy na 2019 rok

W 2019 roku czekają nas zmiany w aerodynamice, które w teorii spowolnią samochody. To jest tylko teoria, bo zespoły już zapowiadają, że uda im się odzyskać poziom docisku. Opony pozostają praktycznie bez zmian, a jednostki napędowe będą nieco mocniejsze. To powinno umożliwić zbliżenie się do rekordów kwalifikacyjnych, a na części torów te rekordy mogą zostać pobite, ale jeśli tak się stanie, to różnice będą naprawdę nieznaczne. Tempo wyścigowe powinno pozostać bez większych zmian, więc rekordy z 2004 czy 2005 roku będą niezagrożone. Rekordy z tych lat mogą zostać pobite tylko, jeśli czołowi kierowcy pod sam koniec wyścigu zjadą po nowe opony i mając niewiele paliwa pojadą jedno okrążenie na 100%.