Historia i charakterystyka toru Imola – Autodromo Enzo e Dino Ferrari we Włoszech. Dane techniczne i schemat toru Imola w regionie Emilia-Romania. Wyścigi F1 o GP Włoch, GP San Marino i GP Emilia-Romania na torze Imola.
Historia i podstawowe informacje o torze Imola – Autodromo Enzo e Dino Ferrari
Tor Imola powstał po II Wojnie Światowej (budowę rozpoczęto w 1950 roku). Pierwszy wyścig motocyklowy odbył się na nim w 1953, a samochodowy w 1954 roku. W 1963 roku pierwszy raz na Imoli odbyły się zawody Formuły 1, ale nie były one zaliczane do klasyfikacji mistrzostw świata. Tor ma bardzo bogatą historię, odbywało się na nim mnóstwo wyścigów samochodowych i motocyklowych. Wśród kibiców F1 tor najbardziej kojarzony jest z tragicznym weekendem w 1994 roku, gdy w dwóch wypadkach zginęli Roland Ratzenberger i Ayrton Senna.
Oficjalna nazwa toru pochodzi od Enzo Ferrari oraz jego syna Alfredo. Początkowo tor został nazwany tylko na cześć Alfredo Ferrari (potocznie mówiono na niego Dino), który umarł w wieku 24 lat w 1956 roku. W 1988 roku po śmierci Enzo Ferrarieego, władze toru zdecydowały się na dodanie jego imienia do pełnej nazwy tego obiektu. W związku z tym, że oficjalna nazwa jest długa, to potocznie mówi się na ten tor Imola ze względu na pobliskie miasto. Tor bezpośrednio przylega do miejskiej zabudowy. Jest kilka domów z których jest dokonały widok na fragmenty toru.
Układ toru Imola ulegał wielokrotnym zmianom. Ostatnia duża modernizacja miała miejsce w 2007 roku i nadzorował ją Hermann Tilke. Gruntownie przebudowano wtedy aleję serwisową oraz budynki boksów. Modernizacja dotyczyła głównie zaplecza, które mocno odstawało od nowoczesnych torów na świecie. W 2011 roku wymieniono nawierzchnię, co zmieniło charakterystykę tego toru, bo nowy asfalt jest bardzo równy, zniknęły powszechne wcześniej nierówności. Mimo szerokiej modernizacji obiekt pod względem otaczającej infrastruktury wciąż odstaje od większości innych torów obecnych w kalendarzu Formuły 1.
Tor posiada najwyższe homologacje od FIA i FIM, a więc może organizować wyścigi Formuły 1 oraz MotoGP. Konfiguracja do zawodów motocyklowych różni się od tej wykorzystywanej w zawodach samochodowych dodatkową szykaną przed linią startu / mety. Z powodu lokalizacji w mieście na tor nałożone są limity dotyczące hałasu, dlatego liczba zawodów musi być ograniczona.
Schemat toru Imola – Autodromo Enzo e Dino Ferrari
Charakterystyka toru Imola – Autodromo Enzo e Dino Ferrari we Włoszech
Tor Imola to obiekt zaprojektowany w starym stylu ze zróżnicowanymi zakrętami, różnicami poziomów oraz bardzo płynnym przejazdem przez całe okrążenie. W Formule 1 wyprzedzanie na nim należy do najtrudniejszym w sezonie. Jedyne dobre miejsce do ataku na rywala jest w zakręcie numer dwa. W pozostałych miejscach dobrze jadący kierowca obroni się przez atakami, nawet o wiele szybszego samochodu. Sporym minusem w pojedynkach kierowców F1 jest stosunkowo mała szerokość toru – zwykle około 10 metrów. W stosowanej obecnie konfiguracji toru cofnięto linię startu / mety, a to oznacza, że po starcie dojazd do pierwszej strefy hamowania jest bardzo długi, jeden z najdłuższych w sezonie (ponad 600 metrów).
Na Imoli jest bardzo długa aleja serwisowa, a tym samym strata czasu na wykonanie zmiany opon należy do najwyższych w sezonie. To premiuje strategie jednego pit-stopu w Formule 1. Pirelli nominuje na ten obiekt trzy środkowe mieszanki opon. Obciążenie ogumienia należy do przeciętnych na tle całego sezonu, więc zespoły F1 najczęściej z góry stawiają na wykonanie jednego pit-stopu. Dodatkowe zmiany opon są korzystne, jeśli np. pojawi się neutralizacja w dogodnym momencie.
Podczas wizyt F1 w 2020 i 2021 dochodziło do sporych kraks, a samochód bezpieczeństwa wyjeżdżał łącznie trzy razy. Tor jest wąski z szybkimi zakrętami. Bardzo łatwo stracić panowanie nad samochodem, dodatkowo wiele poboczy jest żwirowych, więc można zakopać bolid. Dlatego prawdopodobieństwo wyjazdu SC jest bardzo wysokie. Zawody na torze Imola tradycyjnie odbywają się na wiosnę. Temperatury nie są wtedy wysokie i są szanse na opady deszczu.
Dane techniczne toru Imola – Autodromo Enzo e Dino Ferrari
Długość nitki toru w konfiguracji F1: 4,909 km
Liczba okrążeń wyścigu F1: 63
Dystans wyścigu F1: 309,049 km
Liczba zakrętów: 19 (w tym 10 lewych i 9 prawych)
Kierunek jazdy: przeciwnie do ruchu wskazówek zegara
Przewyższenie: 34,4 m
Najdłuższy prosta odcinek przejeżdżany z pełnym gazem: około 1,3 km
Pojemność trybun: 78 000 kibiców
Maksymalne przeciążenie w F1: 4,9 G w zakrętach numer 9 i 10
Długość alei serwisowej, gdzie obowiązuje ograniczenie prędkości: 549 metrów
Liczba stref DRS: jedna, między zakrętami 19 i 2
Odległość od pierwszego pola startowego do hamowania po starcie: 680 metrów
Przyczepność limitowana na: przedniej osi „front limited”
Najszybsze okrążenia na torze Imola – Autodromo Enzo e Dino Ferrari
Jak wspominałem wcześniej, układ tego toru ulegał wielokrotnym zmianom. Obecnie rekordowe czasy okrążeń liczy się od 2020 roku, gdy Formuła 1 jeździła po najnowszej wersji układu tego obiektu.
Najlepszy czas uzyskany w kwalifikacjach – 1:13,609 – Valtteri Bottas – Mercedes – 2020 rok
Najlepszy czas uzyskany w wyścigu (oficjalny rekord toru) – 1:15,484 – Lewis Hamilton – Mercedes – 2020 rok
Informacje o torze Imola – Autodromo Enzo e Dino Ferrari od Pirelli:
Pirelli określa charakterystykę każdego toru w kalendarzu Formuły 1 w skali od 1 do 5, gdzie 1 oznacza najmniej, a 5 najwięcej. Te liczby określane są na przestrzeni całego sezonu, a więc np. w przypadku poziomu docisku aerodynamicznego tor Monza dostaje w tej skali 1, a tor Hungaroring 5.
Trakcja: 2
Hamowanie: 3
Przeciążenia boczne: 3
Obciążenie opon: 3
Poziom docisku aerodynamicznego: 3
Wyścigi Formuły 1 na torze Imola
W 1963 roku odbył się wyścig o GP Imola, który nie był zaliczany do mistrzostw świata Formuły 1. Kolejny taki wyścig odbył się w 1979 roku (Dino Ferrari Grand Prix). W 1980 roku tor Monza przechodził modernizację, co umożliwiło Imoli znalezienie się w kalendarzu F1 jako gospodarz GP Włoch. Wyścig okazał się sporym sukcesem, a to doprowadziło do stałej obecności w harmonogramie. W związku z tym, że nazwa GP Włoch była zarezerwowana dla zawodów na torze Monza, to udało się porozumieć z automobilklubem z San Marino (to Państwo jest położone około 80 kilometrów od toru) na użyczenie nazwy GP San Marino. W latach 1981 – 2006 odbyło się 26 kolejnych wyścigów o GP San Marino na torze Imola. Tor wypadł z kalendarza z powodów finansowych powiązanych z ogólnym zaniedbaniem całego obiektu.
Formuła 1 powróciła na tor Imola po 14 latach przerwy w 2020 roku na wyścig o GP Emilia-Romania (nazwa pochodzi od regionu w którym położony jest tor). Tor Imola zastępował odwołane z powodu pandemii koronawirusa zawody w innych miejscach. W 2021 roku sytuacja się powtórzyła. Były to jednorazowe umowy, a zawody rozegrano bez kibiców. Na początku 2022 roku Formuła 1 podpisała czteroletni kontrakt na organizację zawodów o GP Emilia-Romania w latach 2022 – 2025. W ten sposób tor Imola na stałe powrócił do kalendarza F1.
Charakterystyki, dane techniczne i schematy innych torów z kalendarza Formuły 1 znajdziecie na blogu pod tym linkiem w specjalnej kategorii artykułów.
